DASAR PEMBANGUNAN NASIONAL (1991-2000)
Dasar Pembangunan Nasional (DPN)
ialah Rancangan Jangka Panjang Pertama (RRJP 1) yang pernah dilaksanakan dalam
ekonomi Malaysia. Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang meliputi tempoh 1971 hingga
1990 telah tamat. Dalam tempoh pelaksanaan DEB, ekonomi Malaysia telah
berkembang dengan pesatnya walaupun menghadapi pelbagai cabaran. Sesuatu yang
tidak boleh disangkal adalah walaupun pencapaian DEB bukanlah satu kejayaan
yang menyeluruh, namun banyak kejayaan telah dicapai. Bagi menyambung dan
memperkukuhkan hasrat ekonomi rakyat, maka satu dasar baru dikenali sebagai
Dasar Pembangunan Nasional (DPN) bagi tempoh 1990 hingga 2000 telah dibentuk.
Pembentukan dasar baru ini menandakan bermulanya Rangka Rancangan Jangka
Panjang Kedua (RRJP 2). Dasar ini telah dilancarkan oleh mantan Perdana Menteri
Malaysia keempat Tun Dr. Mahatir Mohamad.
Objektif
Perpaduan negara akan terus menjadi
matlamat terakhir DPN kerana masyarakat yang bersatu padu penting untuk
memperkukuhkan lagi kestabilan sosial dan politik serta mengekalkan pembangunan
ekonomi yang berterusan. DPN menetapkan satu langkah ke arah membolehkan
Malaysia mencapai taraf sebuah negara yang maju dalam semua segi iaitu dari
segi keadilan sosial, nilai, etika dan moral, kestabilan politik, kualiti
hidup, kecekapan pentadbiran kerajaan dan kecemerlangan ekonomi.
Matlamat dan Strategi Pembangunan
Matlamat DPN adalah untuk mencapai
pembangunan yang seimbang bagi mewujudkan masyarakat yang lebih bersatu padu
dan adil. Bagi strategi pelaksanaan pula, DPN akan terus mengekalkan strategi
asas DEB iaitu pembasmian kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat untuk
memperbaiki ketidakseimbangan sosial dan ekonomi antara kaum dan dengan ini
akan menyumbang ke arah perpaduan negara. Berikut merupakan aspek-aspek
strategi pelaksanaan:
I.
Mewujudkan keseimbangan yang optimum di antara matlamat
pertumbuhan ekonomi dengan pengagihan yang saksama.
II.
Memastikan pembangunan yang seimbang bagi sektor-sektor
utama ekonomi untuk meningkatkan daya saling melengkapi antara sektor bagi
mengoptimumkan pertumbuhan.
III.
Mengurang dan akhirnya menghapuskan ketidaksamaan sosial
dan ekonomi negara untuk menggalakkan perkongsian secara lebih adil dan saksama
faedah yang diperolehi daripada pertumbuhan secara adil dan saksama untuk semua
rakyat Malaysia.
IV.
Menggalak dan memperkukuhkan integrasi nasional dengan
mengurangkan jurang ketidakseimbangan yang luas dalam pembangunan ekonomi
antara negeri dan antara kawasan bandar dan luar bandar.
V.
Membangunkan sebuah masyarakat yang progresif di mana
semua rakyat menikmati kesejahteraan hidup yang tinggi di samping mempunyai
nilai-nilai sosial dan kerohanian yang positif serta menghayati perasaan bangga
dan cintakan negara.
VI.
Memajukan sumber manusia dan termasuk mewujudkan tenaga
kerja yang berdisiplin dan produktif serta meningkatkan kemahiran yang perlu
bagi menghadapi cabaran pembangunan industri melalui satu budaya kecemerlangan
tanpa menjejaskan matlamat penyusunan semula masyarakat.
VII.
Menjadikan sains dan teknologi sebagai satu teras penting
dalam perancangan dan pembangunan sosio ekonomi yang memerlukan usaha
membangunkan keupayaan dan kebolehan dalam teknologi strategik dan berasaskan
ilmu serta memajukan budaya sains dan teknologi dalam proses membangunkan satu
ekonomi perindustrian yang moden.
VIII.
Memastikan bahawa dengan usaha mencapai pembangunan
ekonomi perhatian yang sewajarnya diberikan kepada perlindungan alam sekitar
dan ekologi dalam jangka panjang negara dapat dikekalkan secara berterusan.
Dimensi baru DPN adalah seperti berikut:
I.
Memberi penekanan yang
lebih kepada strategi pembasmian kemiskinan untuk tujuan menghapuskan
kemiskinan dalam kalangan golongan termiskin (hardcore poor) di samping
mengurangkan kemiskinan relatif. Golongan termiskin adalah keluarga berpendapatan 50%
atau kurang daripada pendapatan Garis Kemiskinan. Bagi tahun 1990, Pendapatan
Garis Kemiskinan adalah sebanyak RM 370 sebulan bagi saiz isi rumah 5.1 di
Semenanjung Malaysia, RM544 bagi saiz isi rumah 5.4 di Sabah dan RM 452 bagi
saiz isi rumah 5.2 di Sarawak. Kira-kira 143, 000 isi rumah atau 4% daripada
jumlah isi rumah adalah tergolong sebagai keluarga termiskin.
II.
Menumpukan perhatian kepada pembangunan sebuah Masyarakat
Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) sebagai satu strategi penting
ke arah meningkatkan dan seterusnya mengekalkan penyertaan Bumiputera dalam
kegiatan ekonomi.
III.
Meningkatkan penekanan kepada sektor swasta untuk
melibatkan diri dalam proses penyusunan semula masyarakat.
IV.
Memberi lebih tumpuan kepada pembangunan sumber manusia termasuk
sistem nilai dan etika bagi mencapai matlamat pertumbuhan ekonomi dan
pengagihan yang saksama.
Program pelaksanaan
Kerajaan telah melaksanakan dasar
ini dengan membuat perancangan dan melaksanakan perancangan tersebut. Antara
program yang dilaksanakan ialah penyusunan semula masyarakat dan pembasmian
kemiskinan iaitu bermula sejak pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru (DEB), pelaksanaan Dasar Wawasan 2020, penggalakan
dalam persaingan dalam pasaran antarabangsa dan juga memastikan hasil
pencapaian yang berkualiti dan berkekalan. Kesemua program ini terarah kepada
pencapaian matlamat dan strategi dalam dasar ini.
Kesan dan pencapaian DPN
Beberapa perubahan kepada kemajuan
ekonomi dan juga perubahan taraf hidup etnik dapat dikesan apabila DPN
dilancarkan. Walau bagaimanapun, perlu diingat perubahan ini merupakan
kesinambungan daripada perubahan-perubahan dan penambahbaikan daripada
pelaksanaan DEB yang masih mempunyai daya penggerak kepada ekonomi negara.
Kesan-kesan positif yang telah dicapai sepanjang tempoh pelaksanaan DPN dapat
dilihat daripada beberapa aspek.
Pengangguran merupakan keadaan
apabila sebahagian dari tenaga buruh yang ingin bekerja pada kadar upah yang
tertentu di pasaran tetapi tidak mendapat sebarang pekerjaan (Jomo & Ishak,
2003). Dari segi pengangguran, didapati peratusnya secara drastik telah menurun
daripada 5.1% pada tahun 1990 kepada 2.5% pada tahun 1996. Malah jumlah mutlak
yang menganggur juga berkurangan daripada 360,000 kepada 223,000 dalam tempoh
1990 sehingga jika dibandingkan antara tahun 1995 dengan tahun 2000, didapati
terdapat peningkatan peratus dan jumlah mutlaknya kesan daripada kegawatan
ekonomi yang melanda pada tahun 1997 sehingga 1999. Jadual 1 menunjukkan guna
tenaga dan pengangguran di Malaysia.
Jadual 1: Guna Tenaga
dan Pengangguran di Malaysia pada Tahun 1990, 1995 dan 2000
|
Aspek/Tahun
|
1990
|
1995
|
2000
|
|
Tenaga buruh
|
7042
|
8140
|
9572
|
|
Guna tenaga
|
6686
|
7915
|
9271
|
|
Pengangguran
|
356
|
225
|
301
|
|
Peratusan
Pengangguran (%)
|
5.1
|
2.8
|
3.1
|
|
Peratus kemiskinan Malaysia terus
menurun daripada 17.1 % pada tahun 1990 kepada 9.6% pada tahun 1995. Seterusnya
kemiskinan yang berlaku diluar bandar dan di bandar dilaporkan berkurangan pada
tahap yang memuaskan. Kadar kemiskinan golongan termiskin yang menjadi aspek
penting DPN juga terus menurun daripada 4% kepada 2.2% pada tempoh yang sama.
Begitu juga kadar kemiskinan golongan termiskin di luar bandar dan bandar nyata
semakin berkurangan. Pengurangan kadar kemiskinan ini jelas sekali berlaku
kepada masyarakat yang tinggal di bandar dan luar bandar. Pelaksanaan dasar ini
sesungguhnya memastikan penduduk yang tinggal di luar bandar dan bandar
bersama-sama menikmati pembangunan ekonomi.
Selanjutnya ialah dari
aspek peningkatan penyertaan guna tenaga dalam bidang moden seperti pembuatan
dan kewangan, insurans, hartanah dan perkhidmatan perniagaan. Kadar pertumbuhan
tahunan purata penyerapannya pada sektor pembuatan ialah 9.0% bagi tempoh 1991
hingga 1995 dan 4.8% bagi tempoh 1996 hingga 2000. Sektor kecil kewangan,
insurans, hartanah dan perkhidmatan perniagaan penyerapannya berkembang pada
kadar 8.0% dalam tempoh tersebut dan 6.4% dalam tempoh 1996 hingga 2000.
Sesungguhnya sumbangan daripada penglibatan dalam sektor pembuatan dan sektor
kewangan, insurans, hartanah dan khidmat perniagaan dalam penyerapan tenaga
buruh juga telah meningkat masing-masing daripada 19.9% kepada 27.6% dan
daripada 3.9% kepada 5.5% dalam tempoh antara 1990 dan 2000.
Seterusnya ialah dari
aspek peningkatan taraf kehidupan rakyat bertambah terjamin, khususnya bagi
rakyat yang tinggal di luar bandar. Hal ini kerana berlakunya peningkatan dalam
kemudahan-kemudahan asas yang dibina dan ditawarkan kepada masyarakat
terutamanya penduduk luar bandar yang sebelum ini kekurangan kemudahan asas
berbanding penduduk yang tinggal di bandar. Penambahan kemudahan termasuklah
dalam pertambahan bilangan hospital, klinik, doktor dan jururawat. Dalam jangka
masa setahun dalam tempoh pelaksanaan DPN, beberapa buah hospital dan klinik
kerajaan telah dibuka. Misalnya bagi tahun 1995 sahaja, kemudahan hospital
kerajaan adalah sebanyak 118 buah, 2 861 bagi klinik kerajaan, seramai 9505
doktor berdaftar dan bilangan jururawat 32 401. Seterusnya kemudahan bekalan
air dan elektrik di luar bandar terus bertambah dalam usaha untuk mencapai
sasaran membekalkan air dan elektrik kepada seluruh rakyat Malaysia. Secara
keseluruhannya, 87% daripada isi rumah luar bandar di Malaysia telah menerima
bekalan paip air pada tahun 2000 berbanding dengan 66% pada tahun 1990.
Manakala bagi bekalan elektrik pula, liputannya di luar bandar telah meningkat
daripada 80% kepada 93% pada tempoh tersebut.
Dari aspek penyusunan
semula pengurusan dan guna tenaga keseluruhannya didapati penglibatan
Bumiputera terus kekal secara puratanya pada kadar 52% hingga 53% pada tempoh
1990 hingga 2000. Walaupun peningkatannya hanya bertambah 1% sahaja, namun hal
ini tetap memberi sumbangan dalam peningkatan ekonomi kaum Bumiputera dan
menunjukkan kaum Bumiputera mula melibatkan diri secara perlahan-lahan dalam
bidang ini. Dalam bidang pembuatan pula, bahagian Bumiputera telah meningkat
daripada 46.2% kepada 49.1%, manakala dalam bidang pembinaan pula menunjukkan
peningkatan daripada 34.9% kepada 37.4%. Bagi bidang perniagaan borong, runcit,
hotel dan restoran meningkat daripada 34.5% kepada 38.3%, kewangan, insurans,
hartanah dan perkhidmatan perniagaan telah meningkat daripada 41.1% kepada
45.3% pada tempoh yang sama. Seterusnya ialah bagi keahlian Bumiputera dalam
bidang profesional berdaftar juga telah meningkat daripada 21% pada tahun 1990
kepada 29% pada tahun 1999.
Secara keseluruhannya, melalui DPN
kerajaan telah melancarkan pembangunan ekonomi kepada penduduk luar bandar dan
penduduk bandar. Merujuk kepada aspek-aspek yang telah mencapai peningkatan
yang memberangsangkan, jurang perbezaan antara penduduk di luar bandar dan
bandar telah dapat dirapatkan. Seperti yang kita ketahui penduduk luar bandar
ini biasanya terdiri daripada kaum Melayu dan entik-etnik Bumiputera. Manakala
bagi penduduk di bandar pula terdiri daripada kaum Cina dan lain-lain. Taraf
hidup dan pendapatan di bandar sesungguhnya lebih baik dan lebih tinggi
berbanding penduduk luar bandar. Oleh itu, usaha kerajaan bagi merapatkan
jurang perbezaan di antara penduduk seharusnya disokong penuh oleh masyarakat.
Pengurangan jurang
perbezaan antara kawasan dan etnik sesungguhnya dapat mewujudkan keharmonian
masyarakat kerana mereka tidak rasa diabaikan atau tidak diberi perhatian dalam
usaha kerajaan untuk memajukan ekonomi negara khususnya. Seperti yang telah
dinyatakan sebelum ini, Peristiwa 13 Mei 1969 telah berlaku disebabkan oleh
ketidakseimbangan ekonomi di antara kaum. Kemakmuran ekonomi merupakan unsur
yang penting dalam mencapai pembangunan negara dan memastikan keadaan negara
sentiasa dalam suasana yang aman dan harmoni. Sebagai rakyat Malaysia, semua
orang tanpa mengira perbezaan etnik atau latar belakang mendapat hak yang sama
rata. Sehubungan itu, pelaksanaan dasar ini sesungguhnya dapat menunjukkan
kerajaan telah memberikan keutamaan kepada hak-hak mendapat peluang pembangunan
ekonomi yang sama rata dan adil kepada semua masyarakat.
DASAR AUTOMATIF NEGARA
Sektor automatif merupakan industri
penting kepada ekonomi Malaysia. Sumbangan sektor ini kepada ekonomi
negara adalah besar, serta berkait rapat dengan sektor pembuatan dan
perkhidmatan. Sektor automotif bermula dengan pengimportan kenderaan yang
kemudiannya berkembang kepada operasi pemasangan serta pembangunan industri
komponen automotif. Penubuhan Proton pada tahun 1985 diikuti dengan Perodua
pada tahun 1993 bertindak sebagai pemangkin kepada perkembangan sektor
automotif. Ini turut menyebabkan perkembangan industri komponen automotif yang
seiring. Ini menandakan bermulanya fasa baru bagi sektor automotif Malaysia di
mana teknologi dan kemampuan tempatan dibangunkan sejajar dengan Pelan Induk
Industri Kerajaan. Dalam konteks ini, Malaysia berbangga menjadi satu-satunya
negara membangun di dunia yang memiliki kemampuan rekabentuk automotif dan kejuruteraannya
sendiri.
Memandangkan wujudnya
cabaran-cabaran yang mendepani industri automotif, terutamanya globalisasi,
liberalisasi dan persaingan yang meningkat, adalah perlu untuk hala tuju
strategik dan rangka dasar untuk sektor automotif tempatan dikaji semula. Ini
adalah penting untuk mengekalkan daya saing pihak-pihak yang terbabit dalam
sektor automotif, supaya mereka kekal berdaya maju dalam jangka panjang. Bagi
tujuan itu, Kerajaan akan mengekalkan langkah-langkah yang difikirkan perlu,
dan seterusnya, memperkenalkan langkah-langkah baru bagi menggantikan
langkah-langkah sedia ada yang tidak lagi bertepatan dengan kepentingan
nasional, agar langkah-langkah tersebut dapat terus merangsang pembangunan dan
kemajuan sektor automotif. Kerajaan komited untuk menyediakan persekitaran yang
kondusif untuk sektor automotif berkembang pesat dan menjadi sektor bertaraf
dunia.
Objektif Rangka Dasar Automotif Negara
Untuk merangsang perkembangan sektor automotif negara
seterusnya, pembangunan sektor automotif Malaysia akan berteraskan kepada lima
objektif utama iaitu:
I.
Menggalakkan
sektor automotif yang kompetitif dan berdaya maju, terutamanya membuat kereta
nasional.
II.
Membangunkan
Malaysia sebagai pusat atau hab automotif serantau dalam bidang-bidang khusus.
III.
Menggalakkan
peningkatan nilai ditambah secara mapan serta pembinaan keupayaan tempatan.
IV.
Menggalakkan
peningkatan tahap eksport kenderaan dan komponen yang kompetitif di pasaran
dunia.
V.
Menggalakkan
penyertaan Bumiputera yang kompetitif dan menyeluruh di dalam sektor automotif
tempatan.
VI.
Menjaga
kepentingan pengguna dengan menawarkan produk yang selamat dan berkualiti pada
harga yang berpatutan.
Teras
Dasar Automotif Negara
Langkah-langkah
untuk Pelaksanaan Serta Merta
Bagi mencapai objektif-objektif dasar ini, langkah-langkah
berikut akan dilaksanakan:
I.
Memperkenalkan
dana pelarasan industri
II.
Pemberian
insentif kepada syarikat pembuat komponen.
- Projek kerjasama
- Sokongan terhadap Program Bekalan Global
III.
Mewujudkan
geran-geran latihan.
IV.
Mewujudkan
geran Penyelidikan dan Pembangunan (R&D).
V.
Menetapkan
pusat-pusat pengeluaran bagi sektor automotif.
VI.
Memastikan
pematuhan standard dan teknikal.
VII.
Memperluas
dana perolehan teknologi.
VIII. Mewujudkan geran pembangunan pasaran.
IX.
Mewujudkan
insentif khas.
X.
Pindaan
terhadap Lesen Import (AP).
- Membekukan pengeluaran AP francais untuk pengimportan
kereta berjenama baru
- Menghentikan pengeluaran AP francais untuk pengimportan
kenderaan “turned up” bermula 1 Januari 2006.
- Membenarkan Syarikat Awam Berhad kawalan Bumiputera untuk
memohon AP secara langsung.
- Mengehadkan pengimportan kenderaan terpakai melalui AP
terbuka kepada kenderaan berusia satu hingga lima tahun sahaja.
Kesan
Dasar Automotif Negara
Jika dilihat daripada pencapaian ekonomi bagi setiap kaum
atau etnik, kaum Bumiputera masih lagi ketinggalan berbanding kaum yang lain
seperti kaum Cina yang sememangnya terkenal dengan taraf ekonomi yang lebih
baik. Sekiranya kita melakukan tinjauan terhadap bangunan-bangunan persendirian
atau syarikat-syarikat yang didirikan juga, kebanyakan pemiliknya ialah
golongan ahli perniagaan dan perusahaan orang Cina. Mereka biasanya lebih maju
ke hadapan berbanding dengan golongan Bumiputera. Oleh sebab itulah bagi
merapatkan jurang pendapatan dan ekonomi setiap etnik, kerajaan telah memberi peluang
kepada kaum Bumiputera untuk bergiat aktif kepada setiap sektor ekonomi melalui
pemberian kelonggaran dan bantuan. Dasar Automatif Negara juga merupakan satu
saluran kerajaan dalam usaha membantu setiap etnik di negara ini untuk
memajukan diri, masyarakat dan negara.
Dasar Automotif Negara telah menyatakan keinginan untuk
meningkatkan penglibatan Bumiputera dalam sektor automotif. Seperti yang kita
sudah maklum, penglibatan negara kita dalam industri ini masih baru iaitu
bermula dalam era pentadbiran bekas Perdana Menteri keempat iaitu Tun Dr.
Mahatir Mohammad. Melalui dasar ini, diharapkan golongan Bumiputera
berkecimpung dalam bidang ini bagi meningkatkan taraf ekonomi mereka seterusnya
dapat mengurangkan jurang ekonomi yang ternyata masih ketara selepas
pelaksanaan dasar-dasar pembangunan sejak negara ini mendapat kemerdekaan.
Dasar ini masih
lagi baru dan kesan pembangunan ekonomi khususnya belum dapat dikaji dengan
lebih lanjut. Walau bagaimanapun, kita dapat mengandaikan bahawa penglibatan
golongan Bumiputera dalam sektor automotif cukup menggalakan. Hal ini kerana,
PROTON telah mewujudkan sejumlah rangkaian perkhidmatan yang menyokongnya.
Dilaporkan bahawa terdapat 24 pemegang francais dan 350 pembuat komponen
kenderaan. Menurut catatan rekod, lebih kurang 250 syarikat vendor diwujudkan
melalui PROTON.
Kewujudan rangkaian perkhidmatan ini menunjukkan
indikator yang positif terhadap permintaan dan seterusnya pengeluaran kereta
proton. Hal ini kerana, pertambahan permintaan kenderaan ini hasil daripada
pengguna puas hati terhadap kualiti produk bersesuaian dengan harga yang
ditawarkan. Selain daripada itu, PROTON sendiri telah melaburkan hampir RM8
bilion dalam pasaran tempatan dan menggajikan seramai 9, 500 orang. Dianggarkan
sebanyak 100, 000 peluang pekerjaan telah diwujudkan oleh PROTON termasuk
vendor, pekerja luar negara dan mereka yang bekerja di sektor industri
sampingan.
Peluang pekerjaan yang diwujudkan oleh PROTON ini
sesungguhnya dapat mengurangkan kadar pengangguran seterusnya dapat memberi
nafas baru kepada mereka yang sedang berusaha untuk mencari pekerjaan. Selain
daripada itu, melalui penglibatan dalam bidang ini juga, para pekerja akan
mendapat kemahiran baru dari aspek mekanikal dan tidak mustahil pada suatu hari
nanti akan terhasil produk PROTON, khususnya yang lebih mantap dan berinovasi. Oleh
yang demikian, dapat dikatakan bahawa sektor industri automotif negara telah
menjadi wadah kepada penglibatan golongan Bumiputera yang lebih luas dalam
sektor industri.
DASAR
PERTANIAN NEGARA
Pertanian merupakan sektor ekonomi yang menjadi kepada
pemangkin kemajuan ekonomi negara sejak daripada sebelum zaman penjajahan lagi.
Mengikut peredaran zaman, sektor pertanian juga turut mengalami perubahan dan
disesuaikan mengikut keperluan negara. Banyak langkah-langkah dan program yang
telah diambil oleh kerajaan bagi mempertingkatkan pengeluaran hasil daripada
sektor pertanian ini yang kemudiannya dirangkumkan menjadi satu dasar iaitu
Dasar Pertanian Negara. Dasar ini sentiasa diperbaharui atau diubahsuai
terutama setelah tahap pencapaian pertanian diukur pada setiap kali berakhirnya
dasar pertanian sebelum ini. Dasar Pertanian Negara bermatlamatkan empat aspek
utama iaitu merombak semua pekebun kecil supaya lebih efisien dan bercorak
komersil, penekanan kepada tanaman yang berdaya maju dan berupaya bersaing di
pasaran antarabangsa, peningkatan produktiviti buruh bagi meningkatkan prestasi
pertanian dan industri pemprosesan hiliran dan pemasaran keluaran pertanian
telah dikenal pasti sebagai satu aspek penting dalam pembangunan sektor
pertanian.
Adalah jelas bahawa dalam proses transformasi ekonomi,
sektor pertanian akan terus mengalami penurunan dari segi sumbangan kepada
KDNK, guna tenaga dan mengalami penurunan dari segi pertumbuhan nilai ditambah
dan nilai ditambah per pekerja. Oleh sebab itulah kajian semula terhadap dasar
ini dilakukan dan kemudiannya diperbaharui dan dikenali sebagai Dasar Pertanian
Negara Kedua (DPN2). Kemudian selepas beberapa tahap setelah penilaian
dilaksanakan terhadap keberkesanan DPN2, kelemahan dan kekurangan masih wujud
menyebabkan pihak bertanggungjawab mengambil langkah untuk memperbaiki,
menstrukturkan semula dan seterusnya membentuk Dasar Pertanian ketiga (DPN3)
sepanjang tempoh 1998 hingga 2010. Terdapat banyak penambahbaikan yang telah
dibuat dan dilaksanakan pada dasar yang telah diberi nafas baru ini.
Selain daripada itu, DPN3 juga digubal untuk menangani
krisis mata wang dan kemerosotan ekonomi yang dihadapi Malaysia pada masa itu. Di
samping itu, keperluan penambahbaikan dasar ini juga disebabkan oleh
faktor-faktor seperti mengatasi masalah bekalan makanan yang kurang mencukupi,
kurang selamat, kurang berkhasiat serta kurang bermutu tinggi dan untuk
menjamin bahan makanan dapat diperoleh dengan harga yang berpatutan.
Pendekatan
dalam Dasar Pertanian Negara Ketiga (DPN3)
Pendekatan perhutani memberikan penekanan yang menyeluruh
kepada masalah kekurangan sumber-sumber seperti buruh, tanah pertanian dan
sumber air untuk pengairan tanaman. Pendekatan ini menggabungkan dua kegiatan
iaitu kegiatan pertanian dan kegiatan perhutanan supaya serasi dan saling
melengkapi antara satu sama lain. Strategi ini menggunakan teknik yang
bersepadu untuk mengatasi masalah kekurangan sumber dengan menggabungkan
tanaman, perikanan dan penternakan serta dilengkapi dengan aktiviti
agro-pelancongan. Melalui kaedah ini juga, kos pengendalian untuk mengendalikan
aktiviti sektor ini dapat dikurangkan.
Pendekatan berasaskan produk adalah untuk meningkatkan
sumbangan dan pendapatan sektor pertanian di Malaysia. Pada awal pendekatan
ini, produk dan pasaran utama dikenal pasti berdasarkan permintaan, potensi
pasaran, dan cita rasa pengguna. Pendekatan ini dapat memberikan penekanan yang
lebih kepada keperluan dan cita rasa pengguna serta pasaran khususnya di
seluruh dunia. Pendekatan ini juga mengambil kira permintaan, keperluan
pengguna dan daya pasaran bagi menggubal strategi pengeluaran pertanian huluan
supaya setanding dengan industri lain. Pedekatan ini sesungguhnya telah
mewujudkan peluang kepada usahawan pertanian untuk menambahkan pengeluaran dan
meningkatkan keupayaan pemasaran hasil-hasil pertanian.
Kesan
Dasar Pertanian Negara
Secara keseluruhannya, melalui pelaksanaan dasar ini ia
akan menjamin kelangsungan bahan makanan yang sememangnya diperlukan oleh
setiap manusia. Sebagai sebuah negara yang terletak di garisan khatulistiwa
yang menerima hujan sepanjang tahun dan mempunyai cuaca yang sesuai untuk
pertanian, tanaman-tanaman pertanian dapat tumbuh dengan subur dan seterusnya
dapat menyokong kepada kegiatan pertanian negara. Selain daripada membekalkan
keperluan makanan dalam negara, lebihan pertanian juga boleh dieksport di luar
negara bagi kegiatan perdagangan atau lebih dikenali sebagai eksport hasil
pertanian. Selain daripada mendapat kelangsungan bekalan makanan, hasil eksport
juga menyumbang kepada kemajuan ekonomi negara.
Selain daripada itu, dasar ini juga berjaya mengurangkan
inflasi dalam bidang ekonomi, amnya. Hal ini kerana kerajaan tidak bergantung
sepenuhnya kepada kegiatan ekonomi yang lain seperti perindustrian dan
pembinaan serta sektor perkhidmatan. Salah satu strategi yang digunakan dalam
dasar ini ialah menarik pelabur swasta dalam sektor pertanian khususnya bagi
pertanian komersial yang mana memerlukan modal yang tinggi. Perkara ini dapat
mengurangkan beban kerajaan dalam aspek pengurusan bidang pertanian. Selain itu
penglibatan pihak swasta juga akan dapat meningkatkan produktiviti dan mutu
hasil pertanian.
Berkenaan dengan hubungan etnik pula, salah satu kesan
penjajahan British ialah kesan dasar pecah dan perintah. Dasar ini membentuk
pengenalan kaum mengikut kegiatan ekonomi pada masa itu dan sehingga kini kesan
dasar ini tidak dapat dihapuskan dan menyebabkan golongan Bumiputera masih lagi
meneruskan kegiatan pertanian sebagai sumber ekonomi yang utama. Kaum-kaum yang
lain telah meningkatkan taraf kehidupan sosioekonomi masing-masing dengan
melibatkan diri dengan kegiatan ekonomi yang lain seperti perdagangan,
perindustrian dan juga sektor perkhidmatan.
Oleh itu, pelaksanaan dasar ini secara tidak langsung
dapat membantu kaum Bumiputera untuk lebih maju dan pada akhirnya dapat
memperbaiki taraf kehidupan mereka khususnya berkenaan dengan sosioekonomi. Banyak
bantuan yang disalurkan oleh kerajaan melalui badan yang berkenaan untuk
meringankan beban seterusnya menggalakkan pengusaha atau pekebun kecil untuk
meningkatkan usaha mencapai matlamat mereka sendiri. Antara bantuan yang
disalurkan oleh kerajaan ialah pemberian subsidi yang mana akan meringankan
beban modal pertanian oleh para pengusaha pertanian atau petani.
Secara keseluruhannya, melalui dasar pertanian juga
kerajaan dapat meningkatkan ekonomi negara dan secara langsung akan dapat
memperbaiki taraf hidup pengusaha pertanian yang biasanya terdiri daripada
penduduk luar bandar. Jurang perbezaan antara penduduk bandar dan luar bandar
akan dapat dikurangkan dan seterusnya boleh menyumbang kepada kemakmuran
ekonomi, politik dan sosial dalam negara.
No comments:
Post a Comment